این بقول اقای طوسی یعنی* زندگی* یعنی من و تو یعنی چاره ای نداری جز اینکه بشینی و تماشاش کنی .اومدنت دست خودت نبود رفتنت هم دست خودت نیست البته رفتنت راستشو بخوای دست خودته یعنی وسطای فیلم ! حوصله ات سر بره، ازش خوشت نیاد و پاشی بری ! .
مثل همون فیلم انگاری همین دیروز بود که مثه قرفی از نرده های پارک و درختان باغ بالا می رفتی ،شاداب و پر از انرژی بودی و بیخیال انگار که فیلم اسلوموشن نگاه میکردی بابا و مامان گرد پیری روی چهره شون می نشست و نمی دیدیش ،فکر می کردی همیشه جوان می میمونی ولی حالا چی موقع بلند شدن ترق ترق صدای استخوان هاتو می شنوی و هزارتا درد بیدرمان داری .یه نگاه به اطراف بچه های نوجوانی رو می بینی که نبودند و حالا هستند و مثه قدیمیای خودت ورجه ورجه می کنند و تازه ۲زاریت می افته و به خودت میگی ۲۰ سال دیگه کجا هستم ؟ و با یه لبخند تلخ متوجه میشی داشتی شوخی میکردی و تازه میفهمی کجا خواهی بود .
زمین و زمان همچنان براه خود ادامه میدهد مثل همیشه .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر